من معمولاً سعي مي کنم تو هديه دادن و اينا وسواس به خرج بدم. اصلاً هميشه يه خريد ثابتِ من از تهران «کارت پستال» و «کاغذ کادو» هست.. در کل شيراز تو اين چيزا عقبه! الآن يک سال بيشتره که کاعذ کادوهاي بافت دار (برگ، کنف و غيره) تو تهران هست اما من شيراز هيچ جا نديدم (به جز خودم!!)
(اگه من يه لوازم التحريري بودم، اولين کاري که مي کردم نمايندگي اينا رُ مي گرفتم!!! اصلاً مي دونين مشکل شيراز چيه؟ «شهر کتاب» نداره!)
يکي از خريدهاي ثابتِ من کارت ها (و در کل وسايل) يونيسف هست و به همين دليل معمولاً دفترچه هاي تبليغاتي و کارت و کلي چيزاي ديگه بهم مجاني ميدن.
فعاليت يونيسف بعد از انقلاب مثل همه چيز محدود شد تا اين که در پنج سال اخير دوباره مردم به محصولاتِ يونيسف روي آوردن. در اين مدت بيشتر از سه مليون و دويست هزار کارت پستال يونيسف فروخته شده که عوايد اون براي فعاليت ها و برنامه هاي يونيسف به کار رفته (يونيسف: صندوق کودکان سازمان ملل متحد)
از سال 1375 ا الآن، مردم ايران بين همه ي کشورهاي خاورميانه و شمال افريقا از نظر خريد کارت يونيسف مقام اول رُ داشته و عنوانِ بالاترين جهش در کليه ي کشورهاي دنيا رُ به خودش اختصاص داده. خيلي از هنرمندهاي ايراني هم، از جمله: پرويز کلانتري، محمدعلي ترقي جاه، محمود زنده رودي، فرشته شيشينه، ياسمين رفيعي، فرانک صادقي و همين طور گنجينه ي ملي ايران، آثار خودشون رُ به يونيسف هديه دادن.
کارت هاي يونيسف هم خيلي شيک هست هم خيلي رمانتيک و قشنگ. مطمئن باشين هديه دادن يک کارتِ يونيسف، به جز کمک به يونيسف، حسن سليقه تون رُ نشون ميده. بد نيست اضافه کنم که با درآمد حاصل از فروش تنها يک بسته ي ده تايي کارتِ يونيسف، ميشه براي مصونيتِ 21 کودک در برابر بيماري سرخک، و يا 12 کودوک در برابر فلج اطفال، واکسن تهيه کرد.
اولين کارت تبريک يونيسف، نقاشي يه دختر دبستاني هفت ساله به اسم «جيتکا سامکوا» از کشور چک بود. دهکده اي که جيتکا در اون زندگي مي کرد، در سل هاي اوليه ي بعد از جنگ جهاني دوم از کمک هاي اضطراري يونيسف به صورتِ غذا و دارو استفاده کرده بود.
جيتکا خورشيدي رُ مي کشه که داره بر روي گروهي از دخترانِ در حال رقص دور يه ستونِ گل، مي تابه. اين کار کلاس نقاشي ش بوده در سال 1947 و در اصل براي تشکر از يونيسف.
در اين سال اولين کارت پستال ها صرفا با هدف اطلاع رساني و نه سوددهي به چاپ مي رسه (از جمله همين نقاشي) و کارت ها عمدتاً بين کارکنانِ يونيسف و سازمان ملل متحد توزيع ميشه.. فروش حدود 450 کارت در سال 1949 هزينه ي توليدشون رُ تأمين مي کنه و اين رقم در سال بعد به 131000 کارت افزايش پيدا مي کنه و درآمدي برابر 4200 دلار واسه يونيسف به همراه داره.
از اون تاريخ بيشتر از 4 ميليلرد کارت فروخته شده و نزديک به يک ميليارد دلار به برنامه هاي مهم يونيسف در زمينه ي ادامه ي حيات، حمايت و رشدِ کودکانِ سراسر دنيا کمک شده.
در واقع شما با خريد يک کارت (يا يکي از محصولاتِ يونيسف) دو کار مهم انجام ميدين: «کمک مالي در جهت حفظ منافع عالي کودکان» و «ترويج پيام هاي دوستي»
الآن کاتالوگ ش جلومه: در ادامه داستانِ چاپ شدنِ کارت ها مي خونيم که هر سال بر حسب تقاضا به تعدادِ طرح ها افزوده ميشه. و امروزه يونيسف بيش از 300 طرح واسه کارت و تقريباً 100 محصول توليد مي کنه.
// من معتقدم که همه ي کودکان بايد آزادانه در سلامت، صلح و کرامت بزرگ شوند. (علي دايي - سفير ملي حسن نيت نهضت جهاني براي کودکان و نوجوانان)
// هر يک از ما اين فرصت را داريم تا هنگام اجراي کارهاي روزمره ي خود، مسئول بودنمان را ثابت کنيم و در حين تصميم گيري ها از خود بپرسيم: اين کار چه گونه بر زندگي کودکان و نوجوانان تأثير خواهد گذاشت. (کارول بلامي - رياست صندوق کودکان سازمان ملل / يونيسف)
پ.ن. يکي از محصولاتِ خيلي قشنگ ش که تو تهران هم نديدم، کد 1P3760 ؛ يه کيف کولي ساده و خيلي شيکه به اسم Globetrotter back-pack و يه رنگ آبي خوشگل (آبي نفتي؟ petrol blue). اگه پيش اومد حداقل ببينين ش ! ؛)